Regenachtig Parijs, vlakbij Gare du Nord

De Airbus 340 staat in het nachtelijke donker van Kuala Lumpur op ons te wachten.Als een omgekeerde eruptie verdwijnen de, door het ontbreken van voldoende licht, passagiersschimmen via de vliegtuigtrappen net vliegtuig in. Ik heb ruime plaatsen gereserveerd met meer beenruimte dus ik verheug met al op mijn ruimere plaaten. Een complete deceptie ontstaat op het moment dat ik aan de raamzijde van onze plaatsen een passagier waarneem van het kaliber Anton Geesink maar dan nog een maatje ruimer en met een uiterlijk welke direct een negatieve associatie oplevert waar ik ook met de beste wil van de wereld niet van af lijk te komen. ´Niet vooroordelen!´spreek ik mezelf toe maar het lukt me niet de negatieve gedachten van me af te werpen. En daar moet ik dan net naast zitten.. Natuurlijk ook teleurgesteld omdat de man met zijn inmense lijf half over stoel 2 hangt, daar gaat mijn ruimere plek. Nu begrijp ik waarom KLM mensen van meer dan 130 kg wil gaan weigeren! Nog even probeer ik Henni op die plek te manouvreren (grapje). Na een niet gemeende vriendelijke begroeting van mij neem ik naast de man plaats, ik zit direct in een coconhouding met het besef dat ik pas over 13 uur een vlinder kan worden! De gedachten over zijn reisdoel nemen ernstigere vormen aan en meen ik ook een vieze indringende geur waar te nemen. Mijn God! Hoe kom ik door deze tijd heen? Om mezelf te redden probeer ik mijn gedacht op iets anders te fixeren maar concentratie is niet een van mijn sterkste punten dus dat valt niet mee. De captain vraagt voor take-off. Mijn zegen heeft ie. Ik kan wel zeggen dat het wel goed voor de vliegangst is zo'n man naast je, geen tijd om aan je vliegangst te denken...
Op 3000 feet hoogte komen we ineens in een behoorlijke turbulentie terecht. De man verschiet hevig en komt in een verkrampte positie terecht. Ik krijg zowaar compassie met hem en probeer hem gerust te stellen! (wie ik?) Het ijs is gebroken, de gedachte over de vieze oud man zijn tenminste voor even aan de kant gezet. Nadien verloopt de reis voorspoedig en door mijn lighouding richting de kant van Henni te verplaatsen krijg ik zowaar het gevoel wat meer ruimte te hebben. Het wordt wederom een gebroken nacht met weinig slaap. Het contact met de man naast me normaliseert zich maar helemaal vrij kom ik er toch niet meer van.
Parijs is gehuld onder een dik wolkendek. De Airbus landt om 9.20 uur na een vlucht van bijna 13 uur. Mijn naaste passagier staat op. 'Goede reis' zeg ik. "It was nice to meet you!" De cursus toneelspelen van dit jaar breng ik even in stelling.....