De voorbereidingen

Nog niet helemaal bekomen van mijn reis naar Indonesië ben ik me nu weer aan het voorbereiden voor de reis naar Oostenrijk. Een heel verschil met Indonesië maar ik heb er ontzettend veel zin in, alleen al vanwege het feit dat mijn 3 lieverds weer meegaan, Fleur, Marieke en Lukas. Waar ik ook erg naar uitkijk is de komst van Henni naar nederland op 19 juli! Dit jaar eerder gepland dan verwacht, ze zou eigenlijk pas in september komen maar het was toch gunstiger om eerder te komen, nu kan ze mee naar Oostenrijk en zal ze haar ogen uitkijken, op Sumatra zijn wel wat bergen en vulkanen maar deze vallen in het niet in vergelijking met Oostenrijk.
Oostenrijk is een prachtig mooi land lijkt me, ben er eigenlijk nooit echt geweest. Zes jaar geleden ben ik er eens door heen gereden met een in Venetië gekochte auto, ik koos ervoor om via Oostenrijk te rijden om zodoende de douane van Zwitserland te omzeilen omdat ik met de kentekenplaten van mijn auto uit Nederland op deze in Italie gekochte auto reed. Plichtsgetrouw had ik uitgezocht wat een transport via een autoambulance kostte maar toen ik die prijzen hoorde besloot ik de gok er maar op te wagen, volgens mijn verzekeraar kon ik de auto gewoon verzekeren en het enigste waar ik een bekeuring voor zou kunnen krijgen is het niet voeren van een geldig kenteken. Voor mezelf kon ik het verantwoorden omdat het kenteken wat nu op de auto zat ook gewoon van mij was, ik was dus te traceren mocht ik onderweg ergens een rood stoplicht over het hoofd zien. Maar goed at even terzijde, het was het enige moment in mijn leven dat ik het Oostenrijkse landschap heb kunnen aanschouwen, weliswaar vanuit een rijdende bolide.
Nu dan ga ik er echt eens op vakantie en ik moet zeggen dat ik er dus echt naar uitkijk, ik hoop dat ik het enthousiasme ook kan overdragen naar de kinderen want als ik het woord wandelschoen al laat vallen zijn ze over het algemeen niet enthousiast in hun reacties. Het lijkt er op zo'n moment meer op dat ze 2 uur in de rij van Mc-Donalds hebben gestaan en dan op het moment van bestellen erachter komen dat ze geen geld bij zich hebben. Helaas zijn mijn kinderen ondanks alle verwoede inspanningen ook het slachtoffer van de huidige sociaal-maatschappelijk teloorgang waarbij alles lijkt te draaien om gadgets en meer van dat onbelangrijke maar schijnbaar onmisbare spul. Soms verlang ik terug naar de jaren vijftig ondanks het feit dat ik er niet in geboren ben, maar sommigen zullen begrijpen wat ik bedoel. Ik neig nu naar een pleidooi voor meer socialisme maar ik zal me er van weerhouden.
Nu is het tijd om de boeken en internet in te duiken om veel informatie te verkrijgen om de vakantie met name ook voor de kinderen te doen slagen...
Tot ziens